22. Το θαύμα των Χριστουγέννων

Οι καμπάνες σήμαναν για την πιο χαρούμενη γιορτή των Χριστιανών, τα Χριστούγεννα, και από τις καρδιές όλων, σαν άρωμα μυροβόλο, ξεχύθηκαν πλήθος ευχές για χρόνια πολλά και ευτυχισμένα, με ειρήνη και χαρά!

Τις ίδιες ευχές επανέλαβαν για ακόμα μια φορά, μετά την Χριστουγεννιάτικη θεία Λειτουργία, στον πνευματικό τους πατέρα μια ομάδα νεαρών παιδιών που τον επισκέφτηκαν στο μοναστήρι των Αρχαγγέλων, ψηλά στο βουνό, για να γιορτάσουν μαζί του τη γέννηση του Θεανθρώπου Ιησού.

 -Και σε σας να χαρίζει ο Θεός, αγαπημένα μου παιδιά, χρόνια πολλά και ευλογημένα. Σας εύχομαι, επίσης, να αγκαλιάσετε το γλυκύ Βρέφος της Βηθλεέμ όπως το αγκάλιασαν και οι ευλογημένοι εκείνοι τσοπάνηδες, που το επισκέφτηκαν την παγωμένη εκείνη νύχτα στη σπηλιά που γεννήθηκε.

21. Το θείο Βρέφος της Βηθλεέμ

Ποτέ κανένας δεν αμφέβαλε ότι η παρουσία ενός μικρού βρέφους είναι μια από τις πιο δυνατές χαρές της γης, που φέρνουν μεγάλη ευτυχία. Στη θέα του αθώου βρέφους και στο αγγελικό χαμόγελο του, ακόμα και οι σκληροί στο χαραχτήρα άνθρωποι λυγίζουν και η καρδιά τους γαληνεύει. 

Ένα βρέφος δεν διακρίνει καλούς και κακούς. Σε όλους χαμογελά αθώα και ειλικρινά. Σε όλους απλώνει τα χεράκια του για να γευτεί την αγάπη και την αγκαλιά τους.

Κανένας μα κανένας άνθρωπος δεν φοβάται ποτέ ένα αθώο βρέφος. Τα βρέφη ποτέ δεν κάνουν κακό σε κανένα. Το μόνο που ίσως άθελα τους μπορούν να προκαλέσουν, είναι η αίσθηση της μεγάλης διαφοράς που υπάρχει ανάμεσα στην αθωότητα που αυτά έχουν και στην πονηριά που όλοι οι μεγάλοι διαθέτουν. Γι’ αυτό και όταν τα κοιτάς, αναπολείς το χαμένο μεγαλείο της αθωότητας, που κάποτε και συ είχες. Αλήθεια, πόσες φορές ευχηθήκαμε να ήμασταν και εμείς αθώοι σαν κι αυτά!

20. Η νύχτα των Χριστουγέννων

Είχε αρχίσει σιγά-σιγά να σκοτεινιάζει και ο ήλιος να χάνεται πίσω από τα βουνά της Βηθλεέμ. Το κρύο και η παγωνιά έκανε τους κατοίκους του μικρού αυτού χωριού, μαζί με όλους εκείνους που ήρθαν από τα μακρινά μέρη για να απογραφούν στον τόπο της γενέτειρας τους, να κλειστούν από νωρίς στα σπίτια τους. Σε λίγο οι δρόμοι ήταν έρημοι και κανείς δεν περπατούσε έξω.

Μα όχι ακριβώς όλοι, γιατί λίγο έξω από το χωριό ένας σεβάσμιος άνδρας, κρατώντας από το χαλινάρι ένα γαϊδουράκι με μια μικρή κοπέλα πάνω του, η οποία φαινόταν πως ήταν έγκυος, αγωνιούσε να φτάσει έγκαιρα σε κάποιο σπίτι. 

Κάθε λίγο και λιγάκι, προσπαθούσε να της δίνει κουράγιο, γιατί έβλεπε πως είχε φτάσει η ώρα του τοκετού και η κούραση του μικρού κοριτσιού από το πολυήμερο ταξίδι ήδη ήταν αρκετά μεγάλη.

ΟΔΗΓΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Κάθε άνθρωπος αδελφέ μου, αποτελείται από:

- το φθαρτό και υλικό σώμα  και

- την άυλη, άφθαρτη και πνευματική ψυχή.

Έτσι δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο.

Όπως, λοιπόν, το σώμα θέλει τις περιποιήσεις του, το πλύσιμο, το ντύσιμο, την τροφή, έτσι και η αθάνατη ψυχή θέλει τις δικές της φροντίδες:

- ΤΟ ΠΛΥΣΙΜΟ ΤΗΣ, δηλαδή την εξομολόγηση, για να καθαριστεί από τις διάφορες ακαθαρσίες των αμαρτιών της.

- ΤΟ ΝΤΥΣΙΜΟ ΤΗΣ, για να μην είναι γυμνή και παγωμένη, δηλαδή, όλα εκείνα τα έργα αγάπης που ο Χριστός μας παραγγέλλει να κάνουμε στο Ευαγγέλιο και

- ΤΗΝ ΤΡΟΦΗ ΤΗΣ, δηλαδή την Θεία Κοινωνία, το πανάγιο Σώμα και Αίμα του σταυρωθέντος γλυκύτατου Υιού του Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

19. Το προβατάκι του Θεού (αγία Αγνή)

Η Χριστιανική Εκκλησία έζησε τους τρεις πρώτους αιώνες μετά Χριστό, μια από τις πιο αιματοβαμμένες αλλά και πιο ηρωικές περιόδους της ιστορίας της. Πλήθος Χριστιανοί έγραψαν με το αίμα τους συγκινητικές σελίδες αγάπης στον Εσταυρωμένο Ιησού και το Ευαγγέλιο Του.

Επινοήθηκαν φοβερά και φριχτά μαρτύρια, για να ξεριζώσουν από τις καρδιές των πιστών Χριστιανών την αγάπη που είχαν για τον Κύριο μας Ιησού Χριστό.

Η τόλμη, όμως, και το θάρρος που έδειχναν μπροστά στα μαρτύρια όλοι οι Χριστιανοί ήταν αξιοθαύμαστη! Με αφάνταστη υπομονή και γενναιότητα, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες, νέοι και γέροι, ακόμα και μικρά παιδιά υπέφεραν με ενθουσιασμό, για χάρη της χριστιανικής τους πίστης, όλα αυτά τα μαρτύρια.

Ένα τέτοιο παιδί, πάνω στην εφηβεία του, ήταν και η μικρή αρχοντοπούλα Αγνή, όταν κλήθηκε να ομολογήσει με θάρρος την αγάπη που είχε στον Κύριο μας Ιησού Χριστό.

18. Μια ουράνια ηλιαχτίδα (Μεγαλομάρτυς αγία Χριστίνα)

Σαν μια ουράνια ηλιαχτίδα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πόλη Τύρο της Συρίας, γύρω στο 200 μ.Χ., η μοναχοκόρη του στρατηγού Ουρβανού. Όλοι μιλούσαν παντού για την υπέροχη ομορφιά της, αλλά και για την ευγένεια των τρόπων της μικρής αρχοντοπούλας.

Ο πατέρας της, επειδή έλειπε συνήθως σαν αρχιστράτηγος που ήταν των στρατευμάτων του βασιλιά Σεβήρου στην Ανατολή και φοβούμενος μήπως τολμήσει κάποιος να την πειράξει κατά την απουσία του, της έκτισε ένα ψηλό πύργο. Μέσα σ’ αυτόν έκλεισε το μικρό του κοριτσάκι μαζί με πολλές υπηρέτριες, για να την υπηρετούν.

Ο μεγαλύτερος φόβος του ειδωλολάτρη πατέρα της ήταν μήπως κάποιος μυήσει στον χριστιανισμό την κόρη του. Γι’ αυτό και γέμισε τον πύργο αυτό με δεκάδες χρυσά και ασημένια αγάλματα των ειδωλολατρικών θεών του. Στον πύργο αυτό υπήρχαν τα πάντα, ώστε να μη χρειάζεται η κόρη του να βγαίνει καθόλου έξω απ’ αυτόν, γι’ αυτό και της επέβαλε με αυστηρότητα περιορισμό εξόδου από τον πύργο. 

17. Το μαργαριτάρι της Σικελίας (βίος αγίας Αγάθης)

Το πολύτιμο μαργαριτάρι του ουρανού, η αγία Αγάθη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σικελία της Ιταλίας τον 3^ον αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Δέκιος.

Ήταν μόλις δεκαπέντε χρονών, όταν ξεκίνησε ο διωγμός των Χριστιανών. Όμως, ο θεϊκός έρωτας που έκαιγε στα στήθη της για τον αγαπημένο της Ιησού, ήταν τόσο μεγάλος που δε φοβήθηκε καθόλου. Απεναντίας έτρεξε να στηρίξει τους χριστιανούς του τόπου της και να τους βοηθήσει, για να παραμείνουν πιστοί στην αληθινή πίστη του Χριστού.

16. Ξεκίνησαν τρία μεγάλα κακά

-Σας άκουσα πάτερ να λέτε πως, εξ αιτίας των αμαρτιών μας, ξεκίνησαν τρία μεγάλα κακά, με τα οποία σύντομα θα βρεθεί όλη η ανθρωπότητα αντιμέτωπη. Θα μπορούσατε, σας παρακαλώ, να μου πείτε περισσότερα γι’ αυτό το θέμα;

15. Να μιλάς στο Θεό σαν μικρό παιδί

-Πολλές φορές, πάτερ, σας άκουσα να λέτε για την αξία και την δύναμη της προσευχής. Με εντυπωσίασε, όταν είπατε πως, απ’ όλες τις αρετές είναι η μόνη που, όταν γίνεται σωστά, μπορεί να φέρει στη ψυχή μας πολύ εύκολα την θεία Χάρη. Επίσης, είπατε πως την φοβάται πολύ ο σατανάς, επειδή τον καίει και καταστρέφει τις σατανικές του δυνάμεις! Γι’ αυτό, θα ήθελα να σας παρακαλέσω, αν είναι δυνατόν, να μου πείτε περισσότερα γι’ αυτήν και να με βοηθήσετε να μάθω πώς να προσεύχομαι σωστά στον Κύριο μας.

14. Τρεις άγιες αρχοντοπούλες (Ο βίος της Αγίας Σοφίας)

Όταν αυτοκράτορας της Ρώμης  ήταν ο Αδριανός (117μ.Χ-138μ.Χ.), ζούσε σε κάποια πόλη της Ιταλίας μια νεαρή και πλούσια Χριστιανή αρχόντισσα, που την έλεγαν Σοφία.

Από νωρίς είχε χάσει τον άνδρα της και ζούσε μόνη της, μαζί με τις τρεις πανέμορφες κόρες της, την Πίστη, που ήταν 12 χρονών, την Ελπίδα, που ήταν 10 χρονών και την Αγάπη, που ήταν μόλις 9 χρονών. Και τα τρία κορίτσια έλαμπαν από ομορφιά, όχι μόνο στο σώμα, αλλά κυρίως από τα πολλά ψυχικά και πνευματικά τους χαρίσματα.

13. Στη γιορτή της Παναγίας

Η Μαρία μαζί με τον αρραβωνιαστικό της τον Γιάννη ανέβηκαν στο βουνό, στο εκκλησάκι των Αρχαγγέλων, για να λειτουργηθούν και να μεταλάβουν το Σώμα και το Αίμα του πολυαγαπημένου τους βασιλιά Ιησού, την μεγάλη αυτή μέρα της γιορτής της Παναγίας.

12. Τα όνειρα του Θεού για μας

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην κάνει όνειρα για το μέλλον του. Όνειρα κάνουν μικροί, μεγάλοι, άνδρες, γυναίκες, ακόμα και μικρά παιδιά.  

Όλα τα όνειρα έχουν σχέση κυρίως με το μέλλον και την ευτυχία των ανθρώπων. Προτεραιότητα σε όλα αυτά τα όνειρα έχει πάντα η επαγγελματική τους αποκατάσταση και η επιλογή ενός καλού συντρόφου, με τον οποίο θα μοιράζονται τις χαρές και τις λύπες της ζωής.

11. Μυροδοχεία της αγάπης

Ο Δημήτρης μαζί με τους φίλους του, όλοι φοιτητές στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου, ανεβαίνουν το βουνό, για να δουν και να συζητήσουν με το σοφό γέροντα, που ζει εκεί ασκητικά στο μοναστήρι των Αρχαγγέλων.

Άκουσαν από τον Δημήτρη  τόσα πολλά για την αγιότητα και τη σοφία του, που θέλησαν, από περιέργεια πιο πολύ, να δουν από κοντά αν όλα όσα άκουσαν από τον φίλο τους αληθεύουν.

Είναι ενθουσιασμένοι από την ομορφιά του βουνού. Το τοπίο είναι επιβλητικό, με το γάργαρο νερό από το ρυάκι να κυλά ακούραστα μέσα στο καταπράσινο δάσος και  τα πουλάκια να κελαηδούν ασταμάτητα το τραγούδι της χαράς.

10. Εξομολόγηση καρδιάς

Πέρασε σχεδόν μια βδομάδα, από τότε που ο νεαρός φοιτητής της ιατρικής, ο Δημήτρης, είχε επισκεφτεί τον σοφό γέροντα ασκητή στο εκκλησάκι των Αρχαγγέλων, εκεί ψηλά στο βουνό.

Η συζήτηση τους γύρω από διάφορα πνευματικά θέματα και κυρίως για το ιερό μυστήριο της εξομολόγησης, τον είχε γοητεύσει. Όλη την εβδομάδα που πέρασε, προσπάθησε να μελετήσει και να ανακαλύψει, όσο του ήταν βέβαια αυτό δυνατό, τα λάθη και τα πάθη της ψυχής του και να τα σημειώσει σ’ ένα χαρτί. Ήταν αποφασισμένος να εξομολογηθεί στο σοφό εκείνο γέροντα ιερέα και να του ζητήσει να τον κατευθύνει στην πνευματική πορεία που είχε ήδη ξεκινήσει.

9. Το μυστικό για μια σωστή εξομολόγηση

Κάτω από τον βαθύ ίσκιο του πλάτανου και δίπλα από το ρυάκι με το τρεχούμενο γάργαρο νερό, ψηλά στο βουνό με το πανέμορφο εκκλησάκι των Αρχαγγέλων, κάθεται ένας γέροντας ασκητής μαζί με το νεαρό φοιτητή της ιατρικής τον Δημήτρη και συζητά.

Ο Δημήτρης είναι ένα πολύ σεμνό, ευαίσθητο και ευγενικό παιδί. Αγαπά  όλους τους ανθρώπους, αλλά πιο πολύ αυτούς που υποφέρουν από διάφορες αρρώστιες. Αυτή ήταν εξάλλου και η αιτία που αποφάσισε να σπουδάσει ιατρική, επειδή ήθελε να βρίσκεται ανάμεσα στους πονεμένους και να τους υπηρετεί με την ιατρική του επιστήμη.

8. Το θαύμα της συγνώμης

Ήταν ακόμα πολύ πρωί, όταν το φως του ήλιου ξεπρόβαλε δειλά-δειλά στον ουρανό, για να διώξει το  σκοτάδι της νύχτας. 

Ένα παλικάρι ανέβαινε μόνο του το στενό μονοπάτι μέσα στο δάσος, για να πάει στο μικρό εκκλησάκι των Αρχαγγέλων, όπου ζούσε ασκητικά μαζί με άλλους τέσσερις αδελφούς, ένα σεβάσμιο γεροντάκι. Ήταν ηγούμενος στο μικρό αυτό μοναστήρι και ξακουστός πνευματικός για την αγάπη και την ευσπλαχνία, που έδειχνε σ’ αυτούς που πήγαιναν να εξομολογηθούν.

7. Με αγαπά κι εμένα ο Θεός;

Συζητούσε μια μέρα μια μάνα με τον μεγάλο της γιο, γύρω από τα διάφορα προβλήματα, που απασχολούν σήμερα όλα τα παιδιά που βρίσκονται στην εφηβεία τους.

Κάποια στιγμή ήρθε η συζήτηση γύρω από τον Θεό και ρώτησε η μάνα το γιο της, τι πιστεύουν τα παιδιά γι’ Αυτόν. 

-Κάποια παιδιά, μαμά, πιστεύουν απλά ότι υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που κυβερνά τον κόσμο. Άλλα, λένε πως δεν υπάρχει τίποτε, ούτε Θεός, ούτε και ψυχή. Πιστεύουν πως όλα είναι ύλη και σβήνουν με τον θάνατο, γι’ αυτό και δηλώνουν άθεοι. Άλλοι, πάλι, πιστεύουν πως υπάρχει Θεός αλλά δεν ασχολείται μαζί τους. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που πιστεύουν στην ύπαρξη Του και πηγαίνουν στην εκκλησία.

6. Το μυστικό για έναν ευτυχισμένο γάμο

-Τι έχεις, παιδί μου, και είναι τα μάτια σου κόκκινα από το κλάμα;  ρώτησε με αγωνία μια μάνα το κοριτσάκι της, που μόλις είχε επιστρέψει από το σπίτι μιας συμμαθήτριας της.

-Έγινε μαμά μεγάλη φασαρία σήμερα στο σπίτι της φίλης μου. Τσακώθηκαν μεταξύ τους οι γονείς της και είπαν πολλά άσχημα λόγια ο ένας στον άλλο. Στο τέλος αποφάσισαν να χωρίσουν και έφυγε από το σπίτι ο μπαμπάς της.

-Η φίλη σου τι έκανε τότε;

5. Μια ουράνια μελωδία

Δυο μέρες πριν την Πεντηκοστή, ένα νεαρό παλικάρι με τη γυναίκα του πήγαν στον πνευματικό τους για να εξομολογηθούν τα λάθη τους. Ήθελαν να καθαρίσουν την ψυχή τους από κάθε αμαρτία και να προετοιμαστούν πνευματικά για τη μεγάλη μέρα του αγίου Πνεύματος.

Ο ευλαβής εξομολόγος άκουσε τις αμαρτίες τους, τους διάβασε την συγχωρητική ευχή και τους ευλόγησε. Μετά τους πήρε να καθίσουν κάτω από τη μεγάλη βελανιδιά με τον πλούσιο ίσκιο της. Δίπλα τους έτρεχε το γάργαρο νερό από την πηγή του μοναστηριού, που το μουρμουρητό του, μαζί με το θρόισμα των δένδρων, έφτιαχναν μια δική τους γλυκιά μελωδία.

4. Ο πραγματικός μας Πατέρας

Μια  οικογένεια είχε την καλή συνήθεια, να προσεύχεται κάθε μέρα μπροστά στο άγιο εικονοστάσι. Μια μέρα, μετά την βραδινή προσευχή, ρωτά το μικρό παιδί τον μπαμπά του:

-Μπαμπά, γιατί όταν προσευχόμαστε λέμε ότι ο Θεός είναι Πατέρας μας; Μήπως επειδή μας δημιούργησε;

-Ο Θεός, παιδί μου, δημιούργησε όλο τον κόσμο και εμάς τους ανθρώπους. Ενώ, όμως, για όλο τον κόσμο είναι απλά ο Θεός Δημιουργός, για μας τους ανθρώπους είναι και κάτι παραπάνω. Είναι ο πραγματικός Πατέρας και Μάνα της ψυχής μας.

-Γιατί για μας τους ανθρώπους είναι Μάνα και Πατέρας, αφού όλοι μας έχουμε μαμά και μπαμπά που μας έχουν φέρει στη ζωή;

3. Τι λέει στο Θεό για μας ο σατανάς

Όλοι λέμε πως αγαπάμε τον Θεό, πως τον σεβόμαστε και πως είμαστε καλοί χριστιανοί. Δεν νιώθουμε ότι είμαστε μακριά του, γιατί δεν κάνουμε κακό σε κανένα και πηγαίνουμε στην εκκλησιά σίγουρα τρεις φορές το χρόνο. Εμείς πιστεύουμε πως είμαστε κοντά στο Θεό. Ο σατανάς όμως λέει άλλα πράγματα στο Θεό για μας.

Με πολύ θράσος, σαν να είναι αυτός που διαφεντεύει με απόλυτη επιτυχία τη δική μας ζωή, αφού ό,τι μας βάζει στο μυαλό εμείς το κάνουμε, γυρνάει στο Θεό και του λέει:

2. Πολυεύσπλαχνος Πατέρας

Η πιο μεγάλη χαρά για ένα παιδί  είναι να έχει καλούς γονείς. Η τρυφερή μητρική αγάπη της μάνας και η στοργική προστατευτική παρουσία του πατέρα είναι ό,τι πιο ωραίο   μπορεί να έχει σ’ αυτή τη ζωή ένα παιδί. Μόνο ένα ορφανό παιδί μπορεί να ζήσει τη δυστυχία, από την έλλειψη τέτοιων γονιών.

Την ίδια, όμως, δυστυχία νιώθουν και οι άνθρωποι εκείνοι που νομίζουν, πως είναι ορφανοί από την παρουσία ενός επουράνιου Θεού Πατέρα. Πόσοι άνθρωποι, αλήθεια, νιώθουν θλίψη και στεναχώρια, επειδή, εξαιτίας των αμαρτιών τους, νομίζουν ότι ο Θεός δεν τους αγαπά, αλλά είναι έτοιμος να τους τιμωρήσει και να τους κολάσει για τα λάθη και τα αμαρτήματα που έκαναν ή κάνουν!

Είναι, όμως, αυτό αλήθεια; Είναι ο επουράνιος Θεός Πατέρας μας, τόσο σκληρός, κακός και τιμωρός, όπως θέλει ο σατανάς να τον παρουσιάζει στους ανθρώπους;

1. Το θαύμα της μετανοίας

                                            

Ποιος άνθρωπος δεν θέλει να είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος; Κανείς, μα κανείς! Όλοι θέλουμε τη χαρά και την ειρήνη, γι’ αυτό και κάνουμε τα πάντα προκειμένου να το πετύχουμε. Παρ’ όλες, όμως, τις προσπάθειες που καταβάλουμε, πολύ δύσκολα το κατορθώνουμε. Γι’ αυτό και αναρωτιόμαστε, τι να φταίει, αλήθεια.

Το μυστικό δεν βρίσκεται στην απόκτηση διάφορων υλικών πραγμάτων ή στις απολαύσεις του σώματος, αλλά σε ό,τι πιο πολύτιμο έχει ο άνθρωπος, το οποίο είναι η αθάνατη ψυχή του.

Όπως γνωρίζουμε όλοι, ο άνθρωπος δεν αποτελείται μόνο από το υλικό και φθαρτό σώμα αλλά και από την άυλη, άφθαρτη και αθάνατη ψυχή. Έτσι μας έπλασε ο Θεός, από σώμα και ψυχή.

Στη γέννηση του ανθρώπου η μάνα δίνει στο βρέφος το σώμα μέσα από το αίμα της. Την ψυχή, όμως, του ανθρώπου την δίνει ο ίδιος ο Θεός, γι’ αυτό και η πραγματική μάνα και πατέρας της ψυχής είναι μόνο ο Θεός.

Ουράνιες προειδοποιήσεις στα χρόνια της Αποκάλυψης

Συμβουλές και προειδοποιήσεις

του Θεού Πατέρα σε όλα τα παιδιά Του

στα χρόνια της Αποκάλυψης 

Το χρέος κάθε γονιού στο παιδί του είναι, εκτός από το να το αγαπά με πολλή στοργή και τρυφερότητα, να το προστατεύει και από κάθε κακό. Αυτό γίνεται με τις διάφορες συμβουλές που του δίνει αλλά και τις προειδοποιήσεις που του κάνει.

Με τις στοργικές και σοφές του συμβουλές το βοηθά να αναπτύσσεται σωστά και να μεγαλουργεί, για να είναι στη ζωή του χαρούμενο και ευτυχισμένο. Με τις προειδοποιήσεις, πάλι, το βοηθά να αποφεύγει τις διάφορες κακοτοπιές της ζωής, που μπορούν να καταστρέψουν την υλική πλευρά της ζωής του αλλά κυρίως την ίδια την ευτυχία της ψυχής του.